Ιστορία Σκοπέλου

Το αρχαίο όνομα της Σκοπέλου, Πεπάρηθος, με κατάληξη «θος», παραπέμπει στην προελληνική εποχή και είναι συνεπώς πιθανό να πρωτοκατοικήθηκε από Κάρες της Μ. Ασίας και να ακολούθησαν οι Μινωίτες. Σύμφωνα με ευρήματα που εντοπίστηκαν μεταγενέστερα, διαπιστώνονται οι αλληλεπιδράσεις με τα Κυκλαδίτικα νησιά, με το Βόρειο Αιγαίο και τη Μικρά Ασία αλλά και με το κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού, την Αργολίδα.

Στην πάροδο των αιώνων στο νησί της Σκοπέλου εγκαταστάθηκαν Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Ενετοί και Οθωμανοί.Μετά τη σφαγή των Τούρκων, το 1538 έμεινε ακατοίκητο, ενώ όταν αποικίστηκε ξανά, γνώρισε πάλι πολλές επιδρομές πειρατών. Ακόμη, κατά την προεπαναστατική περίοδο στην Ελλάδα, αποτέλεσε το λημέρι των αγωνιστών Νικοτσάρα και Γιάννη Σταθά. Το 1940 δοκιμάστηκε από μια τρομερή επιδημία φυλλοξήρας, η οποία κατέστρεψε για πάντα τα περίφημα αμπέλια της. Κατά τη διάρκεια της Ιταλογερμανικής κατοχής, έγινε καταφύγιο για το Συμμαχικό Εκστρατευτικό Σώμα, ενώ το 1965 ένας μεγάλος σεισμός προκάλεσε σημαντικές ζημιές σε αρκετά ιστορικά κτίρια και στην οικονομία του νησιού.